เอกวิหาริวรรคที่ 44ว่าด้วยผลแห่งการอยู่ป่าแต่ผู้เดียว[21] ในภัทรกัปนี้ พระพุทธเจ้าพระ นามว่ากัสสปะโดยพระโคตรเป็นเผ่าพรหม มีพระ ยศใหญ่ ประเสริฐ ว่านักปราชญ์ ทั้งหลาย เสด็จ อุบัติขึ้นแล้ว พระองค์ไม่มีธรรมเครื่องให้เนิ่นช้า ไม่มี เครื่องยึดหน่วง มีพระทัยเสมอด้วยอากาศ มาก ด้วยสุญญตสมาธิ คงที่ ยินดีในอนิมิตตสมาธิ ประทับอยู่แล้ว พระองค์ผู้มีพระทัยรังเกียจ ไม่มีตัณหา เครื่องฉาบทา ไม่เกี่ยวข้องในตระกูล ในคณะ ประกอบด้วยพระกรุณาใหญ่ เป็นนักปราชญ์ ทรง ฉลาดในอุบายเรื่องแนะนำ ทรงขวนขวายในกิจของผู้อื่น ทรงแนะ นำในหนทางอันยังสัตว์ให้ถึงนิพพาน ซึ่งเป็น เหตุทำเปือกตมคือคติให้แห้ง ในโลกพร้อมทั้ง เทวโลก ประทับนั่งแสดงอมตธรรมอันเป็นความ แช่มชื่นอย่างยิ่ง ซึ่งเป็นเครื่องห้ามชราและมรณะ ในท่ามกลางบริษัทใหญ่ ยังสัตว์ให้ข้ามโลก |